سیلی سخت، و چه سخت.

 إِنَّ اللَّهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ (رعد-۱۱)

تا وقتی دروغ و وقاحت ادامه دارد، اگر صدای‌مان بلند شود به ضرب پوتین و باتوم به زندان می‌افتیم، اگر دستان خود را مشت کنیم به گلوله آهن شکافته می‌شویم، حتی اگر از دست چهره زشت‌شان فرار کنیم در آسمان می‌سوزیم. ما هنوز نمرده‌ایم اما همه قربانیان دروغ و وقاحت خواهیم شد. هنوز زنده‌ایم اما دیر یا زود با قساوت عمدی یا حماقت سهوی خون ما را خواهند ریخت. آن وقت با مشتی دروغ و نمایشی وقیحانه اجساد ما را فراموش می‌کنند. چکمه‌پوش‌ها و کوتوله‌های‌شان همین‌گونه جنایت پشت جنایت، قتل پشت قتل، خون پشت خون را دوام آورده‌اند.

این را دیگر کجای دلمان بگذاریم